De naam “Suriname” (Sranan, Suriname) kan van Indiaanse oorsprong zijn. Het staat bekend als een multi-etnisch en multireligieus land. Hoewel er meerdere culturen in het land aanwezig zijn, is er een duidelijk gebrek aan representatieve cultuur om de identiteit van het land toe te kennen.
Suriname
Aardrijkskunde
Suriname ligt in Zuid-Amerika, maar wordt beschouwd als een Caribisch land. De totale oppervlakte is ongeveer 163,820 vierkante kilometer. De meeste bewoners wonen in kleine kustgebieden. Meer dan 90% van het land is bedekt met tropische bossen. Bovendien staat het bekend als een overwegend tropisch land, waar regen- en droge seizoenen elkaar afwisselen. Sinds het vroege koloniale tijdperk is Paramaribo de hoofdstad.
Demografie
De officiële bevolkingsschatting voor 2000 was 35,000. Ongeveer 35-0% van de bevolking zijn afstammelingen van Britse Indianen (Hindostanen genoemd), 30-35% zijn Creools, 15% zijn afstammelingen van Java en 10% is bruin. (Afstammelingen van weggelopen slaven), 6,000 tot 7,000 indianen. Chinezen en Syriërs zijn enkele van de andere minderheidsgemeenschappen die in het land aanwezig zijn. De bevolking is sinds 1870 toegenomen, maar er zijn veel schommelingen. Grootschalige migratie naar Nederland leidde in de jaren zeventig tot een afname van de bevolking. Momenteel wonen er ongeveer 1970 Surinamers in Nederland.
Taallinks
De officiële taal en onderwijstaal is Nederlands, maar er worden ongeveer 20 talen gesproken. Creools en de hoofdtaal Sranan werden ontwikkeld op plantages en gesproken tussen meesters en slaven. Sranan is een op het Engels gebaseerde Creoolse taal met elementen van Afrikaans, Portugees en Nederlands. Pogingen om van het Sranan de officiële taal te maken stuitten op verzet van de niet-Creoolse gemeenschap. Andere belangrijke talen zijn het Hindoestaanse Sarnami en Java Suriname. Chinees spreekt Hakka. Alle Brown-talen zijn gebaseerd op Engels. Er worden acht Indiaanse talen gesproken.
Geschiedenis, etnische relaties en identiteit
Vroege geschiedenis
De geschiedenis van de natie geeft aan dat Suriname een klassieke Caribische plantagemaatschappij is. In 1650 introduceerden Engelse kolonisten en Sefardische joodse vluchtelingen uit Brazilië de teelt van suiker. Toen de Nederlanders in 1667 de controle overnamen van de Britten, waren er 50 suikerrietplantages in bedrijf. Nadat het aantal eigendommen afnam, ontwikkelde Suriname zich tot een bloeiende kolonie die suiker, later koffie, cacao en katoen produceerde. In de 19e eeuw was de suikerexport stabieler, maar de waarde van deze producten kelderde.
In 1788 waren er 50,000 slaven op een bevolking van 55,000, maar er waren niet veel slavenopstanden. In 1770 leefden 5,000 tot 6,000 vluchtelingen of weggelopen slaven in de bossen.
Progressief tijdperk
Na lange tijd als guerrillastrijders te hebben gewerkt, hebben ze daarin een onafhankelijk bedrijf opgericht. 215,000 tot 250,000 slaven werden voornamelijk vanuit West-Afrika naar Suriname vervoerd. De slavernij werd pas in 1863 afgeschaft. Na een overgangsperiode van 10 jaar waarin voormalige slaven betaald werk moesten doen op de plantages, werden contractarbeiders uit Europa en Azië aangetrokken om hen te vervangen. Van 1873 tot het einde van de Eerste Wereldoorlog arriveerden ongeveer 34,304 immigranten uit Brits-Indië. De tweede stroom immigranten kwam uit Nederlands-Indië en bracht tussen 33,000 en 1890 zo'n 1939 Javaanse contractarbeiders binnen. Het idee was dat Aziatische immigranten naar hun geboorteplaats zouden terugkeren zodra de vakbond was opgericht. Hun munten zijn verlopen, maar de meeste blijven.
Het beleid van de Nederlandse koloniale overheid was een beleid van assimilatie. Inheemse gebruiken, tradities, talen en wetten zouden de Nederlandse talen, wetten en culturen vervangen. Bovendien werd een leerplichtaspect toegevoegd, een belangrijk onderdeel van het beleid. De Javaanse en hindoeïstische tradities bleken echter zo sterk dat in de jaren dertig assimilatie was vervangen door duidelijke etnische diversiteit. Ondanks het verzet van de Creoolse burgers werden de Aziatische tradities en culturen door de gouverneur aanvaard.
Moderne geschiedenis
De Creoolse elite kreeg invloed door het politieke proces dat in 1942 begon toen Nederland meer autonomie beloofde aan de koloniën. De creoolse slogan 'My Boss' vertegenwoordigt een dominante emotie. Veel politieke partijen werden gevormd voordat de eerste algemene verkiezingen in 1949 werden gehouden. In 1954 werd Suriname een autonoom regio van het Koninkrijk der Nederlanden. De Tweede Wereldoorlog had een sterke impact op de sociaal-economische structuur van het land.
Na verloop van tijd heeft de veiligheid die wordt geboden door de aanwezigheid van troepen uit de VS bijgedragen aan het vergroten van de werkgelegenheid. Door deze verstedelijking werd Paramaribo gaandeweg een multi-etnische stad en nam het aandeel Creolen in de stedelijke bevolking af. De positie van de zwarte Creoolse elite is in twijfel getrokken door het zogenaamde alliantiebeleid met betrekking tot de onethische politieke samenwerking tussen de Creolen en de Hindostanen. Later leidde het Creools nationalisme tot verzet tegen de eerder genoemde Hindostaanse partij. Ondanks hevig verzet van de Hindoestaanse partij en het feit dat de meerderheid in het regeringsparlement klein is, domineerde de Creools-Java-coalitie het land.
Nationale identiteit
Na de onafhankelijkheid streefde Suriname naar een integratieproces dat etnische, sociale en geografische barrières overstijgt. Het proces werd versneld door de militaire junta, die op 25 februari 1980 aan de macht kwam, maar de publieke steun verloor toen in december 1982 ernstige mensenrechtenschendingen werden gepleegd op verdenking van moord. De overgang naar democratie in 1987 hielp bij het nieuw leven inblazen van de “ oude politieke partij". Machtigen. Ras, klasse en etniciteit blijven een belangrijke rol spelen in het nationale leven.
Stedenbouw en architectuur
Met 280,000 inwoners is Grande Paramaribo de enige stad met een traditioneel commercieel centrum. Paramaribo is multi-etnisch, maar de rest van de kustbevolking woont vaak in etnisch verdeelde dorpen.
Paramaribo is een 300 jaar oude koloniale stad met veel houten gebouwen in de oude stad. Er is een unieke etnische bouwstijl ontwikkeld, waarvan de meest prominente het huis is met zijn vierkante bakstenen fundering, witte houten muren, hoog zadeldak en groene luiken. Multi-etniciteit wordt weerspiegeld in de vele kerken, synagogen, hindoetempels en moskeeën.
Eetcultuur en economie
Veel immigranten naar dit land laten sporen van koken achter. De enige echte lokale gerechten zijn kip en rijst. Paramaribo staat bekend om de Javaanse, Chinese en restaurants. Brood, roti en rijst zijn de favoriete ontbijtopties van plattelandshuishoudens. Dit is afhankelijk van de etnische identiteit van het huishouden; Creole, Hindoestaanse of Javaanse. Meestal wordt de hoofdmaaltijd om 3 uur geserveerd.
Ceremoniële gewoonten
Bruiloften en verjaardagen, vooral die ter ere van het jubileum, de zogenaamde bigari, worden in grote hoeveelheden geserveerd. In het Javaanse religieuze leven wordt een ceremoniële maaltijd suramethaan genoemd om gebeurtenissen zoals geboorte, besnijdenis, huwelijk en overlijden te herdenken.
Basis economie
Commerciële landbouw is beperkt tot de smalle alluviale kustzone. De kleine eigenaren zijn voornamelijk Javanen en Hindoes. De grootste rijstvelden zijn van de overheid. Het land is zelfvoorzienend in rijst en exporteert ook wat tropisch fruit en groenten. In 1996 droeg de landbouw 7% bij aan de nationale economie en bood werk aan 15% van de actieve bevolking. Er is een kleine visserij. Over het algemeen is dit land een netto-importeur van voedsel.
Eigendom en landtitel
Collectieve grondbezitovereenkomsten maken deel uit van het rechtssysteem. Mede-eigendom van landbouwgrond is te vinden onder de Marrons, Native Americans en Javanen.
Handel en grote industrieën
De belangrijkste sector in de mijnbouw, met als belangrijkste producten bauxiet en goud. Het meeste bauxiet wordt verwerkt om aluminiumoxide in eigen land te produceren. Aluinaarde en aluminium zijn goed voor driekwart van de export. De goudproductie is moeilijk in te schatten.
In de jaren negentig waren Noorwegen, de Verenigde Staten, Nederland en de Nederlandse Antillen de belangrijkste handelspartners. Naast de vangsten omvat de export rijst, bananen, garnalen en hout. De invoer komt voornamelijk uit de Verenigde Staten, Nederland en Trinidad en Tobago, waaronder kapitaalgoederen, basisproducten en chemicaliën.
Ministerie van arbeid
Meer dan de helft van de beroepsbevolking is in dienst van de staat. Deze banen worden formeel toegewezen op basis van opleiding, ervaring en expertise, maar informeel spelen etniciteit en politiek vaak een rol.
Sociale stratificatie Door de sociale mobiliteit van alle bevolkingsgroepen wordt de klas steeds multi-etnischer. De klassenstructuur is gebaseerd op inkomen en op basis van sociale status. De hogere klasse omvatte import- en exporthandelaren, zakenlieden, politici en militaire officieren. De devaluatie van de valuta heeft de middenklasse verpletterd (ambtenaren, gepensioneerden, leraren, gezondheidswerkers) die traditioneel afhankelijk waren van obligaties. De kloof tussen arm en rijk wordt groter. Hindostanen konden het kastensysteem niet handhaven nadat ze India hadden verlaten, maar het concept van kasten bleef bestaan.
Sociale structuur, culturele en religieuze opvattingen
Relatieve genderrollen
Gegevens over de formele beroepsbevolking wijzen op een aanzienlijk percentage van de participatie van vrouwen, van wie velen werkzaam zijn in de informele sector. Dames ook werkzaam in de landbouw voor eigen gebruik. Ondanks de financieel onafhankelijke positie van veel vrouwen in het gezin, kunnen vrouwen in het algemeen geen aanspraak maken op gelijke status in de samenleving. De huishoudelijke status van vrouwen varieert. Vrouwen zijn het emotionele en economische centrum van veel Creoolse (moederlijke) families, maar ze zijn ondergeschikt aan traditionele en patriarchale hindoeïstische kringen.
Huwelijk, gezin, verwanten
Veel stellen behoren tot dezelfde etnische groep, maar in Paramaribo zijn er gemengde huwelijken. In traditionele hindoeïstische families in landbouwgebieden kiezen ouders nog steeds een partner voor hun kinderen. Bruiloften kunnen erg luxe zijn. Samenwonen zonder huwelijk is gebruikelijk, maar onaanvaardbaar voor traditionele hindoes van wie wordt aangenomen dat de vrouwen maagd zijn. Het Caribische gezinssysteem accepteert dat gezinnen met echtgenotes en echtgenotes kinderen hebben van verschillende partners. Sommige vrouwen beoefenen monogamie. Het komt vaker voor dat mannen meer dan 1 sekspartner tegelijk hebben. Het hebben van een minnares (buitenvrouw) is acceptabel en wordt over het algemeen niet geheim gehouden. Bruine mannen hebben vaak verschillende vrouwen in verschillende dorpen. Deze mannen waren echter verantwoordelijk voor het verstrekken van hutten, boten en vrijgemaakt land aan elke vrouw voor zelfvoorzienende landbouw.
Huishoudelijke eenheden
Huishoudelijke eenheden variëren in type, grootte en samenstelling, variërend van gezinnen met vrouwen tot uitgebreide gezinnen. Bij de hindoes is het gemeenschapsgezinssysteem vervangen door het kerngezin en neemt de macht van mannen af.
bovenliggende groep
Het Marron-clansysteem is gebaseerd op een gemeenschappelijk geloof in een gemeenschappelijke matrilineaire afstamming. De dorpsbevolking kan aanzienlijk overlappen met matrilineaire (lo) clans.
Een typisch Creoolse uitdrukking, meestal stedelijk, is "no span" ("rustig, maak je geen zorgen"), wat over het algemeen een ontspannen sfeer symboliseert. Mensen staan bekend als vriendelijk en de meeste huizen hebben geen applaus of bellen. Ze doen meestal hun schoenen uit als ze binnenkomen. Meestal moet je een maaltijd bijwonen. Informele gesprekken beginnen met een handdruk en goede vrienden worden begroet met een knuffel (Brasa). Kinderen moeten volwassenen respecteren, een formeel adres gebruiken als ze spreken en stil zijn als volwassenen spreken.
Religieuze overtuigingen
De meest gevolgde religies in de regio zijn; Christendom, Hindoeïsme en Islam. Ongeveer 80% zijn hindoes, 15% zijn moslims en 5% zijn christenen. De meeste Creolen zijn katholiek. Bovendien hebben de Moravische Kerk en de rooms-katholieke kerken de meeste aanhangers onder de christenen. De Pinkstergemeente is gegroeid. De meeste Javanen zijn moslim. Officieel laten de meeste Amerikanen zich dopen, net als veel Marrons. Veel van deze groepen hebben echter ook traditionele religieuze overtuigingen. Het belangrijkste alternatief voor Maroon en Creools is Winty, a traditioneel Afrikaanse religie verboden tot de jaren 1970. Religies van alle religies vallen onder het ministerie van Binnenlandse Zaken.
Geneeskunde en gezondheid
Ondanks het gebrek aan publieke financiering zijn gezondheidsindicatoren vergelijkbaar met die van andere Caribische landen. De gemiddelde levensverwachting in 1996 was 70.5 jaar, in tegenstelling tot 64.8 jaar in 1980. De zuigelingensterfte bedroeg in 1996 28 per 1,000 levendgeborenen (dat was 46.6 jaar in de jaren tachtig). In het Universitair Ziekenhuis Paramaribo is de afdeling intensive care beschikbaar. Er is een medische post binnen. In alle bevolkingsgroepen worden vaak genezers geraadpleegd.
seculiere viering
Feestdagen zijn onder andere; 1 januari (Nieuwjaar), Eid al-Fitr (Einde Ramadan), Holipagwa (Hindoe Nieuwjaar, maart/april), Goede Vrijdag en Paasmaandag (maart/april), 1 mei (dag) is inbegrepen. , 1 juli (Ketikoti, Bevrijdingsdag, voorheen Vrije Dag), 25 november (Onafhankelijkheidsdag), 25-26 december (Kerstmis).
Kunsten en menselijkheid
Overheids-, privé- en kunstondersteuning is vrijwel onbestaande. De meeste kunstenaars en schrijvers zijn amateurs. Het tekort aan uitgevers en het gebrek aan geld maakte het moeilijk om literatuur te schrijven en te verkopen. Sommigen moeten zelfs hun toevlucht nemen tot de verkoop van hun werken op straat. De bekendste schrijvers wonen en werken in Nederland. Daarentegen is mondelinge literatuur belangrijker geweest voor de lokale bevolking.
Schilderen is de meest ontwikkelde grafische kunst. De meest populaire vorm van kunst is muziek. De muziek van Kaseko en Kawina, oorspronkelijk gezongen en gespeeld op de boerderij, was erg populair bij Creolen. Onder Hindoestaanse liedjes, Hindi-films en video- liedjes hebben voorrang. Sommige traditionele Javaanse gamelanorkesten spelen traditionele Javaanse liederen.
Culturele betekenis in de antropologie
De belangrijkste symbolen van de "fictieve gemeenschap" zijn de nationale vlag, het wapen en het volkslied. Op Onafhankelijkheidsdag werd een vlag gehesen. De vlag heeft strepen van verschillende kleuren (groen, rood, wit, gele sterren, enz.). Groen is een symbool van bevalling, wit is een symbool van gerechtigheid en vrede en rood is een symbool van patriottisme. In het midden van de rode streep staat een gele vijfpuntige ster, die de eenheid van mensen en de "gouden toekomst" vertegenwoordigt.
De vijf punten vertegenwoordigen vijf continenten en vijf grote bevolkingsgroepen. Het wapen toont twee indianen met schilden en de slogan JustitiaPietasFides (“JusticeLoveFidelity”). De achterkant van het schild toont het schip. De rechterpalm vertegenwoordigt de toekomst en is een symbool van integriteit. Het volkslied is gebaseerd op Nederlandse composities uit de late 19e eeuw.
Onafhankelijkheidsdag heeft sinds de onafhankelijkheid voor veel mensen betekenis verloren door politieke en sociaaleconomische problemen. Mamio-quilts worden vaak gebruikt als een intiem symbool van de Surinaamse bevolking en culturele diversiteit. Het weerspiegelt een gevoel van trots en geloof in samenwerking tussen mensen. De rijkdom en potentiële vruchtbaarheid van een natie worden uitgedrukt in het gezegde "Plaats een stok op de grond en het zal groeien".
Surinamers staan erom bekend dat ze meestal kalm en ontspannen zijn. Ze staan bekend als uitstekende presentatoren. De meeste huizen in het dorp hebben geen bellen of bellen. Daarom moet u bij het betreden van de woning de reling verwijderen. Er wordt voor hen gezorgd. Handdrukken en knuffels zijn veel voorkomende begroetingen. Baby's leren van jongs af aan respect te hebben voor hun ouders. De cultuur van Suriname is divers, levendig en heeft een sterke invloed op Azië, Afrika en Europa.
