Ossuarium van Sedlec: de duistere geschiedenis van de kerk van botten

Stel je voor dat je een gewoon ogende kapel binnengaat, en de binnenkant heeft een gotisch-uitziende weergave van echte botten. Menselijke schedels zijn overal, en ze gebruiken ze prachtig om bogen, plafonds en zelfs een kroonluchter te bouwen. Door gewelfde stenen ramen komt zacht licht binnen en verlicht het de structuren van melkwitte sleutelbeenderen, bekkenbotten en meer. Klinkt dit mooi of meer als een nachtmerrie? Hoe dan ook, dit is de aanblik die je begroet als je de Ossuarium van Sedlec in Tsjechië. Een ossuarium is elke kamer of container waar de botten van de doden blijven. Het ossuarium, ook wel de kerk van botten genoemd, heeft een donkere geschiedenis die teruggaat tot 1278. Oorspronkelijk was het een begraafplaats, maar het werd gedeeltelijk opgebouwd uit naar schatting tussen de 40,000 en 70,000 botten. Het ossuarium bevindt zich in Sedlec, een buitenwijk van Kutna Hora, op een uur rijden van Praag.

Het is een van de meest bekende en bezochte plaatsen in de Tsjechië. Jaarlijks bezoeken ongeveer 200,000 mensen. De kerk bevat ten minste één van elk type bot van het menselijk lichaam. Het is een unieke structuur. Het ossuarium lijkt van buitenaf op elke rooms-katholieke kerk die je over heel Europa zou kunnen vinden. Pas als je binnenkomt, wordt de betekenis van deze plek duidelijk. Gelegen in de historische Boheemse regio, de stad en het ossuarium staat sinds 1995 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

De donkere geschiedenis van de kerken churches

Dus, hoe is deze duistere geschiedenis van de Church of Bones ontstaan? In 1278, toen de Tsjechische Republiek Bohemen heette, stuurde koning Otakar II een monnik naar Jeruzalem. Hij keerde terug met een kleine hoeveelheid aarde van Golgotha ​​en strooide die op de begraafplaats in Kutna Hora. Daarom horen we mensen het tegenwoordig Golgotha ​​Calvarie noemen. Christenen geloven dat het is waar Christus stierf. Dus begonnen mensen naar de begraafplaats te reizen om hun dierbaren te begraven. Om deze reden werd het een heilige begraafplaats in heel Europa.

Tijdens de 14e eeuw veroorzaakte de pest duizenden doden. De kerk voegde 30,000-40,000 slachtoffers van de pest toe aan de begraafplaats. Het ossuarium is ook de plaats waar de overblijfselen van veel Hussietenstrijders zich vandaag de dag bevinden. Van de Hussietenoorlogen, ook wel de Boheemse oorlogen genoemd, horen we minder vaak. Ze waren ook religieus gemotiveerd. Vanaf 1419 gingen ze ongeveer vijftien jaar door. Zo legde het Tsjechische volk duizenden zielen te ruste op cruciale momenten in de geschiedenis.

Ze hebben tijdens de bouw van de kapel rond 1400 veel botten op de begraafplaats opgegraven. De gemeenschap in Kunta Hora begon ze in piramides rond het kerkgebouw te rangschikken. Frantisek Rint, een houtsnijder, kreeg de opdracht om de botten te verfraaien voordat ze jarenlang onaangeroerd bleven. Hij heeft de botten minutieus gebleekt en gesneden om een ​​prachtige structuur te creëren. De handtekening van Rint staat op een van de muren van het ossuarium. Ze zijn natuurlijk in het bot.

Meer geschiedenis van de kerk van botten

De complexe botstructuren, waaronder een kroonluchter, vele kruisen, religieuze iconografie en prachtige decoraties, zijn gemaakt door Frantisek Rint. Bovendien sieren schedels de bogen van deuren en ramen. Rint maakte ook monstransen met de botten. Een monstrans is een object dat je in rooms-katholieke kerken kunt vinden om religieuze objecten tentoon te stellen. Het familiewapen van de familie Schwarzenberg, weergegeven aan de muur, is ook gerangschikt uit de botten. Deze aristocratische en rijke familie financierde een groot deel van het Rint-project. Hun wapen bevestigt hun steun.

In 2014 begon de Church of Bones echter met renovaties en restauraties, waardoor meer van haar werd blootgelegd donkere geschiedenis. Er waren zorgen dat als het gebouw niet groter zou worden gemaakt, er schade zou zijn. Een renovatie zal helpen om de site te behouden. Tijdens de renovatie vonden arbeiders echter 1200 extra skeletten in 34 meer ongemarkeerde graven. De ontdekking wordt beschouwd als een van de belangrijkste vondsten van begraafplaatsen in de recente geschiedenis. Tijdens de verbouwing werd ook de kroonluchter van botten uit elkaar gehaald en opnieuw opgebouwd. De upgrades zijn een liefdeswerk om een ​​belangrijke culturele site te herstellen.

De renovatie is met de grootst mogelijke zorg uitgevoerd om ervoor te zorgen dat toekomstige bezoekers ook deze culturele bezienswaardigheid kunnen zien. De verbouwing van de kerk is nog in volle gang en zal bijna tien jaar duren. Veel van de gevonden lichamen waren mannen in plaats van vrouwen. Om deze reden geloven antropologen dat Kutna Hora een mijnbouwbevolking was.

De kerk en hoe deze de geschiedenis heeft beïnvloed

Vandaag de dag neemt het ossuarium nog steeds een belangrijke plaats in in de meer recente culturele geschiedenis van Tsjechië. De beroemde Tsjechische animator en filmmaker Van Smankmajer maakte een tien minuten durende zwart-witfilm over het ossuarium. Beschreven als een "horrordocumentaire", legt de schokkerige beelden sombere beelden van het ossuarium vast. Een verteller beschrijft zijn geschiedenis. Recht hebben kostnice, of "The Ossuary" in het Engels, filmde Smankmajer het stuk in 1970.

Smankmajer filmde zijn stuk kort na de Sovjet-bezetting in 1969. Deze bezetting werd bekend door veel artistieke repressie. De Sovjets verbood veel kunstenaars om iets te maken dat ze niet puur voor Sovjetpropaganda hadden bedoeld. Smankmajer toont ons de geschiedenis van het ossuarium en de filosofische thema's van dood, verval en religie. Omdat de Sovjet-Unie zeer antireligieus was, was het filosofische karakter waarin Smankmajer wilde filmen controversieel. Vanwege zijn vaardigheid als filmmaker, creëerde hij het stuk om te voldoen aan de Sovjet-regelgeving. Ondertussen bracht het nog steeds zijn interesse over in de originele thema's van het ossuarium. Om deze reden is het een teken van de voortzetting van de Tsjechische geest en de wens om ondanks repressie echte kunst te creëren.

De Church of Bones is een belangrijk cultureel symbool en de botten erin markeren bepaalde historische momenten voor het land. De botten zijn een herinnering aan ziekte, oorlog, religieuze strijd en geloof. Op deze manier werken ze als een herinnering om naar een toekomst te kijken waarin we deze gebeurtenissen niet herhalen.

The Church of Bones in andere duistere verhalen

Vanwege zijn gotische uiterlijk hebben veel kunstenaars het in hun werk gebruikt. De auteur, Charlie Parker, heeft bijvoorbeeld een boek geschreven genaamd De zwarte engel. Hij onses the Church of Bones en zijn duistere geschiedenis om een ​​spannende mysterie. Er zijn verwijzingen naar het bovennatuurlijke en de krachten van het kwaad in de roman, en het is modern gotisch. Het bevat ontvoeringen en mysteries, en de roman bevat andere gotische instellingen zoals kloosters en barokke gebouwen. Een andere gotische roman waarin regelmatig naar botten wordt verwezen, is: Het spook van de opera door Gaston Leroux. De Phantom heeft een mager, skeletachtig gezicht, waardoor mensen bang worden omdat hij eruitziet alsof hij in de dood leeft.

Het ossuarium is in de sciencefictionfilm uit 2007 Bloed en chocolade, die zich ook bezighoudt met het bovennatuurlijke. Andere films met het ossuarium zijn: Aanpassing en  Huis van 1000 lijken. Al deze verhalen gaan over de dood, sciencefiction en dingen die als vreemd of macaber worden beschouwd. We kunnen dus zien dat het ossuarium en zijn gotische beelden betrekking hebben op moderne horror. Het zijn echter ook voorbeelden van hoe mensen oudere kunstwerken als inspiratiebron gebruiken om nieuwe kunst te maken, net zoals Smankmajer deed met zijn film.

Donkere geschiedenis trekt donker toerisme aan

De kunsthistoricus Kelsey Perreau heeft opgemerkt dat de kerk van botten een culturele fascinatie voor mensen is, met zijn donkere geschiedenis die veel bezoekers trekt. Ze verbindt het ossuarium met andere culturele bezienswaardigheden, zoals de oorlogskampen in Polen en het Holocaust Museum. Het zijn allemaal sites die te maken hebben met oorlog en terreur. Zoals eerder vermeld, is de kerk van botten gerelateerd aan dood, verval, oorlog en religie. Deze dingen in de kunst roepen ideeën op van hoop en de viering van het leven bij het overwegen van de dood. Antropologen en sociale wetenschappers zijn dit fenomeen gaan noemen "donker toerisme. ' 

De Verlichting zorgde voor een paradigmaverschuiving en een focus op toenemende kennis van wetenschap en rationaliteit. Als gevolg hiervan worden begraafplaatsen en het ossuarium beschouwd heilige plaatsen en werd geassocieerd met dood en ziekte in plaats van hoop. Donker toerisme zorgt echter voor een hernieuwde interesse in deze oorspronkelijke positieve thema's.

De opkomst van donker toerisme roept ook vragen op in antropologie en kunst over de mensenrechten van de doden. Er zijn veel discussies over de ethiek van het tonen en behandelen van menselijke resten. We kunnen ossuaria op dezelfde manier beschouwen als een oorlogsmonument of een Holocaustmuseum. Het idee is om de doden te respecteren, niet om hun overblijfselen te exploiteren.

Botten in kerken door de geschiedenis heen

Misschien wel het meest bekende ossuarium ter wereld is het Catacomben van Parijs. Toch zijn er over de hele wereld veel geweest. Kerken zijn meestal plaatsen van schoonheid en herinneren aan een donkere geschiedenis. Antropologen hebben opgemerkt dat het bewaren of verzamelen van de botten van de doden dateert uit de prehistorie. Deze praktijk bereikte echter een hoogtepunt in het katholieke Europa van de zestiende tot negentiende eeuw.

Deze ossuaria werden rituele plaatsen, vaak niet gesanctioneerd door de kerk. Rituele praktijk op deze plaatsen kan het aanbieden van gebeden aan de doden zijn. De mensen geloofden dat de doden dan misschien hun gebeden met gunsten zouden beantwoorden. Mensen vinden vaak manieren om het gevoel te krijgen dat ze een band met de doden hebben behouden. Dialogen met de doden helpen mensen om te gaan met verlies en complexe omstandigheden rondom hun dood, zoals oorlog of ziekte. Het helpt mensen ook om de doden te eren en een herinnering aan het verleden bij zich te dragen.

Janet Carsten heeft gezegd dat botten verbinding en verwantschap tussen culturen kunnen vertegenwoordigen. Botten zijn in veel opzichten symbolisch en vertegenwoordigen de essentie van een persoon. Samen met andere lichaamsstoffen vallen botten in een categorie die antropologen de 'stofcode' noemen, omdat ze symbolisch zijn. Botten kunnen bijvoorbeeld niet alleen botten zijn, maar symbolisch vertegenwoordigen de gedeelde levens van de levende families DNA en gelijkenis. Deze symboliek is de stofcode. Botten vertegenwoordigen sterfelijkheid en het deel van de dode persoon dat voor altijd blijft samen met hun levende familie of cultuur.

Waarom donkere geschiedenis en botten in kerken ertoe doen

Er zijn veel voorbeelden van ossuaria of bottenkerken over de hele wereld. Voorbeelden hiervan zijn in Europa en Peru, Cambodja, Egypte en Portugal. Ossuaria zijn ook wat mensen knekelhuizen noemen. Een knekelhuis is een gebouw speciaal voor het opslaan van de botten van de doden. Net als de Church of Bones zijn het prachtige plekken met een donkere geschiedenis. Er wordt veel tijd en aandacht besteed aan het creëren van plaatsen zoals kerken en ossuaria.

Antropologen hebben om deze reden interesse in kerken en religieuze gebouwen. Ze weerspiegelen cultuur en geschiedenis. Ze weerspiegelen ook dat mensen vaak kunst en schoonheid creëren uit donkere historische gebeurtenissen. We zouden misschien denken dat plaatsen zoals de Church of Bones griezelig zijn, maar ze weerspiegelen hoe mensen in hun tijd met de dood omgingen. Als we proberen na te denken over enkele van onze huidige culturele praktijken rond de dood, kunnen we zien dat ze ook eng kunnen zijn! Bijvoorbeeld een open kist begrafenis of mensen die de spullen van hun overleden dierbaren bewaren. Dit type denken wordt "vergelijkend denken" genoemd en is erg belangrijk in de antropologie. De Church of Bones is een voorbeeld van hoe mensen omgaan met verdriet en wereldgebeurtenissen, en het besef dat dit helpt om mensen uit het verleden te vermenselijken.

Culturele betekenis in de antropologie

In het verleden hebben botten antropologen gefascineerd vanwege hun symboliek en gebruik in rituelen in vele culturen. De kerk van Beenderen en zijn donkere geschiedenis is een fascinerend werk van architectuur en een weerspiegeling van cultuur. Kunst en traditie als culturele praktijken weerspiegelen hoe mensen denken en wat ze geloven. Bovendien weerspiegelt hoe toeristen denken en voelen over plaatsen zoals de kerk van botten en haar donkere geschiedenis hun huidige cultuur en waarden. Sites zoals het ossuarium geven inzicht in de Tsjechische cultuur en hoe mensen in veel culturen over de dood denken.

Antropologen en archeologen spelen een belangrijke rol bij het eren van de doden en het in stand houden van hun cultuur. Als er bijvoorbeeld oorlogen of genocide zijn geweest, kunnen regeringen het geweld niet erkennen. Het herstellen van menselijke resten of graven om er meer over te leren is een eerbetoon aan hun geheugen en praktijken. Tegenwoordig houdt het ossuarium van Sedlec de overtuigingen en waarden levend van de mensen die de kerk hebben opgericht. Ook dragen de botten en de kerk de geschiedenis van de mensen en cultuur die leefden vóór de bouw ervan.

Het ossuarium kan een venster zijn op religie, ideeën over de dood, verwantschap, politiek en begrafenisrituelen. Naarmate de tijd verstreek, hechten we nu onze eigen overtuigingen en praktijken aan het ossuarium. Daarom is een bezoek aan het ossuarium een ​​oefening. Als antropologen erkennen we dat dit niet alleen toerisme is, maar onze moderne rituele praktijk. We eren de doden en reflecteren op onze eigen opvattingen over de dood en geschiedenis door een bezoek te brengen aan het ossuarium.