De literaire wereld beschouwt Robinson Crusoe van Daniel Defoe over het algemeen als een van de concurrenten voor de 'eerste grote Engelse roman'. De roman heeft een enorme impact gehad op de media van vandaag. Het draagt ook veel historische en culturele invloeden. Terwijl Defoe de tekst vulde met veel externe referenties, blijft Robinson Crusoe zo'n dynamisch onderwerp van gesprek. U begrijpt dan waarom een roman uit het begin van de 1700e eeuw nog steeds geliefd is bij kinderen en volwassenen.
Literair realisme
Lezers van de 18e eeuw en het heden beschouwden Robinson Crusoe als de eerste mijlpaal van literair realisme. In die tijd was het een nieuw idee voor een auteur om een verhaal in het echte leven op de markt te brengen en te vertellen. Daarom zouden lezers het verhaal interpreteren als een deel van hun wereld. Sommige lezers van Robinson Crusoe dachten oprecht dat hij een echt persoon was. In termen van literaire tijdperken begon de beweging van het literair realisme in de 19e eeuw, lang nadat het boek was gepubliceerd. Daarvoor was de romantiek populair. Zoals men kan zien, was de trend van het realisme een scherpe verschuiving van 180 graden ten opzichte van zijn voorganger.
Wat is literair realisme?
Literaire analisten definiëren literair realisme als een verhaal dat de werkelijkheid vertegenwoordigt. Literair realisme portretteert het bekende en richt zich op de midden- of lagere klasse, in tegenstelling tot de hogere klasse. Het wil de waarheid communiceren in plaats van dramatiseringen. Daniel Defoe schreef Robinson Crusoe, een realistische roman, de eerste in zijn soort in 1719.
Soorten literair realisme
Literair realisme kent 6 verschillende categorieën. De eerste is magisch realisme, dat tegenstrijdig lijkt. Het probeert de werkelijkheid weer te geven met vermengde bovennatuurlijke elementen. Sociaal realisme scherpt aan op de ervaring van de arbeidersklasse. Victor Hugo's Les Miserables is een geweldig voorbeeld. Aanrechtrealisme is gerelateerd aan sociaal realisme waarin het spreekt over Britse arbeidersklasse mannen. Het was een culturele beweging in de jaren 50 en 60 die zich uitbreidde naar andere vormen van media. Het socialistisch realisme spreekt voor zich: het beschrijft de arbeidersklasse vanuit een pro-communistisch standpunt. Naturalisme is meestal gebaseerd op de bevordering van de wetenschap. Het stelt dat de wetenschap alles in de wereld kan verklaren. Charles Darwin heeft deze denkwijze beïnvloed. De laatste is psychologisch realisme. Het is gecentreerd op de personages die het plot bepalen en sturen. Het genre kan bovendien sociaal commentaar zijn. Lezers zouden Robinson Crusoe mogelijk kunnen zien als psychologisch realisme.
Religie en Robinson Crusoë
Veel literatuurcritici en -liefhebbers bekijken Robinson Crusoe vanuit een religieus perspectief. Sommigen zien de roman zelfs als een spirituele biografie. Dit komt omdat Daniel Defoe Robinson Crusoe castte als een christen. In de roman smeekt en bidt hij meerdere keren tot God. De hoofdpersoon heeft vaak veel religieuze zelfreflecties en interne conflicten. Tegelijkertijd werd de roman geschreven, religie domineerde het leven van veel mensen in Engeland. Denominaties van het christendom botsten met elkaar, wat een impact had op zowel de autoriteiten als het leven van normale mensen. De geschiedenis en cultuur van Engeland is nauw verbonden met de eb en vloed van verschillende religies in het land.
Puriteinse principes
Een populair perspectief is het puritanisme. Religie-experts kunnen puriteinse overtuigingen samenvatten in het acroniem TULIP. De T is totale verdorvenheid, die mensen op een lage rangorde plaatst in vergelijking met God. De U is Onverdiende Verkiezing, waar alleen God beslist welke mensen het verdienen om naar de hemel te gaan. L voor Beperkte Verzoening betekent dat Christus was gestorven voor bepaalde 'verdiende' mensen. I, of Irresistible Grace betekent dat je niet kunt bepalen of je in Gods gunst staat of niet. P, Volharding van de Heiligen, schrijft voor dat de gezegende mensen tekenen van God zullen ontvangen.
Puritanisme binnen Robinson Crusoe
Als gevolg van hun onzekerheid onderzochten puriteinen hun eigen leven op goddelijke tekenen. Ze vroegen zich af of ze een van de uitverkoren speciale mensen waren. De boog van een spirituele autobiografie volgt de hoofdpersoon die God aanvankelijk afwijst en een zonde begaat, maar uiteindelijk berouw heeft en Gods belang gaat inzien. Als de zonde emotioneel zwaar was, werd Gods redding verder gedramatiseerd. Het is duidelijk dat lezers parallellen trekken tussen dat specifieke plot en Robinson Crusoe. In het kader van een puriteinse spirituele autobiografie was Robinson Crusoe's zonde ongehoorzaamheid aan zijn vader. Als gevolg daarvan belandde hij alleen op het eiland. Maar op dezelfde manier groeide hij om God weer te vinden. Integendeel, Defoe beeldt Robinson Crusoe uiteindelijk nooit af als "gered". Dit bemoeilijkt de algehele interpretatie van de roman. Het onderschrijft traditioneel niet hun leer.
puriteinse geschiedenis
Mensen herinneren zich de puriteinen vooral van hun reis naar Amerika. Puriteinen waren de kolonisten die Plymouth bouwden. Een andere blijvende herinnering aan puriteinen zijn de heksenprocessen van Salem, waarin paranoia over hekserij zich verspreidde door het ontluikende New England. In Groot-Brittannië maakten puriteinen in de 16e eeuw deel uit van een religieuze hervormingsbeweging. Het puritanisme was een onderdeel van het Engelse protestantisme. Ze beschouwden de Kerk van Engeland als te veel op de Rooms-Katholieke Kerk. Uiteindelijk groeiden de puriteinen in gezag en politieke macht. Ze speelden ook een rol in de Engelse Burgeroorlog van 1642 tot 1651. De puriteinse heerschappij eindigde in 1660 en maakte plaats voor de Anglicaanse Kerk. Op dat moment migreerden ze in grote groepen gezinnen naar Amerika.
protestantisme individualisme
Verder speelt protestants individualisme een rol in Robinson Crusoe. De boodschap van het protestantisme beweert dat als iemand hard werkt, hij een beloning van God zal verdienen. Er is een reden dat het protestantisme komt met het concept van protestantse arbeidsethos. Mensen kregen een prikkel om harde werkers te zijn en hun eigenbelang te bevredigen. De protestantse ideologie wakkerde ook de vlam van het kapitalisme aan en gaf een rechtvaardiging voor de welvaartskloof die het kapitalisme creëerde. Het was de taak van de christen om hun roeping te volgen en daarom het pad naar de hemel te volgen. De mensen zochten opnieuw naar tekenen van God die overeenkwamen met hun economische voorspoed. Als ze welvarend waren, betekende dit dat ze op weg waren naar de hemel.
Protestantisme binnen Robinson Crusoe
Literaire geleerden vonden vergelijkingen met dit protestantse idee met Robinson Crusoe door de constante arbeid van het personage, evenals de vruchten van zijn arbeid. Gedurende zijn tijd op het eiland bedenkt hij manieren om zichzelf te onderhouden. Hij werkt hard om een huis en een agrarische bron voor zichzelf te bouwen. Hij vertelt zijn eigen verhaal als beschrijving van de stappen die hij neemt om een heel leven op te bouwen. Hoewel sommige van zijn projecten mislukken, stuit hij vaak op geluk en voorspoed. De protestantse visie zou zeggen dat geluk een bericht van God zou kunnen zijn.
Das Kapital van Karl Marx
De beroemde Karl Marx verwees naar Robinson Crusoe in zijn kritiek op Das Kapital. Hij noemt het personage Crusoe als een paradigma om genoeg voor zichzelf te produceren. Met andere woorden, de productie is niet voor winst. Crusoe genereert zijn eigen rijkdom. In Das Kapital merkt Marx op dat Crusoe gebruiksvoorwerpen voor zichzelf maakte. Hij contrasteert dit met sociale producten, die voor de samenleving zijn. In zijn algemene kritiek op het kapitalisme bespreekt hij hoe de kapitalist het loon van de arbeiders ondergraaft in verhouding tot hun waarde. In het netwerk van handel en handel wordt de individuele band die de arbeider heeft met het product verminderd. Bovendien beschouwden andere critici Robinson Crusoe in plaats daarvan als een proto-kapitalist. Marx bracht zijn eigen punt naar voren om die kapitalistische analyses tegen te gaan. Crusoe is in zijn ogen geen pleidooi voor een eenvoudiger leven, maar een voorloper van een meer ideaal systeem.
Brits kolonialisme
Aangezien de roman in deze periode in 1719 werd gepubliceerd Brits kolonialisme en slavernij waren booming. De eerste koloniale nederzetting in Amerika was de oprichting van Jamestown in 1607. Van daaruit bleven kolonisten kolonies maken langs de oostkust. Daarnaast waren Britse koloniën succesvol in het Caribisch gebied. In de 17e eeuw namen de Britten eilanden over zoals Jamaica, Barbados, de Bahama's, enz. Ze stichtten suikerplantages en brachten slavenarbeid in. De slavenhandel was de hele eeuw enorm lucratief voor het Britse rijk. Tegen 1780 waren 80% van het Britse Caribisch gebied en 40% van het koloniale Amerika slaven.
Deze context van het Britse rijk is belangrijk vanwege de rol van Robinson Crusoe als kolonist. Hij koloniseerde niet alleen het eiland, hij was ook een slavenmeester op vrijdag. Daniel Defoe leek niet bang om actuele gebeurtenissen in het verhaal te gebruiken. Geavanceerde lezers interpreteren Robinson Crusoe op grote schaal als een racistische en kolonialistische roman.
Robinsonades
Auteurs laten zich door de jaren heen vaak inspireren door Robinson Crusoe van Defoe. Vanwege de typische verhaallijn van een personageverlossing, konden mensen het verhaal gemakkelijk aanpassen. Johann Schnabel noemde die emulaties "Robinsonades".
Een Robinsonade bouwen
Robinsonades draait om een hoofdconflict tussen mens en natuur. Elke versie van de persoon die de natuur overwint of in een holbewoner verandert, wordt geaccepteerd. Het eiland kan overvloedig of verlaten zijn, wat opnieuw het strijdniveau van de held beïnvloedt. "Crusoe", of de hoofdrolspeler, kan al goed geïnformeerd zijn over overlevingsinstincten, of geen idee hebben in het wild. Dit laatste biedt de mogelijkheid voor karakterontwikkeling. Wanneer er meerdere personages zijn die samen schipbreuk lijden, vergroot het conflict en samenspel van personages in crisis de opwinding. Het gevoel voor onbepaalde tijd vast te zitten op een eiland zal de angsten, de kracht, de eenzaamheid en het comfort van de personages naar boven halen. Soms bevat de setting andere antagonisten die de personages moeten bevechten, vaak bovennatuurlijk.
Gestrand op een eiland
Verhalen met een nadruk op schipbreukelingen op het eiland zijn The Swiss Family Robinson (1812), The Coral Island (1858) en Treasure Island (1883). The Coral Island van RM Ballantyne bootst het Britse rijk heel goed na in dezelfde echo van Robinson Crusoe. Het toont een groep jongens die samen op het eiland werken aan een samenleving. Lord of the Flies door William Golding (1954) is een directe inverse van The Coral Island. Het is beroemd om een groep jongens die toegeven aan de anarchie op het eiland.
Een ander verhaal over een verlaten eiland is And When There Were None (1939) van Agatha Christie. Ze voegde bovendien het element van een moordmysterie toe aan het subgenre. Een moderne vorm van de Robinsonade is The Martian door Andy Weir (2011). Dit transformeerde het traditionele scheepswrak op het eiland in de toekomst tot een ruimteschipwrak op Mars. Een Robinsonade-achtige tv-show is Survivor, waar deelnemers zelfbehoud op een eiland moeten leren.
Kinderboeken
Robinsons Crusoe werd ook herwerkt in het genre van kinderliteratuur. Die auteurs hebben echter bepaalde thema's veranderd om aantrekkelijk te zijn voor kinderen en hun ouders. Oorspronkelijk is het boek van Robinson Crusoe niet alleen een verhaal over avontuur en overleven.
Filteren en bewerken
Voordat hij op het eiland belandt, raakt Crusoe bevriend met een slaaf genaamd Xury, maar verkoopt hem later. Hij begint eigenlijk aan de reis met de bedoeling om deel te nemen aan de slavenhandel. Het is duidelijk dat adapters deze plotpunten in het begin weglaten. Vooral voor jonge kinderen willen ouders de immoraliteit van slavernij niet uitleggen. Evenzo is het kannibalisme van de wilden te ongepast voor kinderen. Verhalenvertellers bagatelliseren bovendien de onethische en verontrustende relatie tussen Crusoe en Friday. Canoniek gezien stelt Friday zichzelf in dienstbaarheid in ruil voor Crusoe die zijn leven redt. Hij verklaart dat hij liever zelfmoord pleegt dan gescheiden te zijn van Crusoe, zijn meester. In de bewerkte versies is vrijdag geen slaaf, maar een vriend.
Bijbelse gelijkenis
Omgekeerd vertalen degenen die Robinson Crusoe als een bijbels verhaal op de markt willen brengen het boek vanuit een andere hoek. Dan staat het op de planken bij een jeugdprogramma van de kerk. Om toe te voegen aan de zuivering van het verhaal, auteurs laag op de nadruk van het christendom. Hoewel de roman al een religieus ontwaken laat zien, benadrukt de marketing het volgen van God nog meer. Jeugdleiders en leerkrachten gebruiken het boek vervolgens als educatieve bron. Bovendien houden auteurs soms bewust de koloniale christelijke boodschap vast. Het kinderboek zal het idee geven dat Crusoe de primitieve vrijdag over het christendom leert, heilzaam is. Andere reproducties van de roman ontdoen het christendom. In de poging om Robinson Crusoe seculier te maken, zal de schijnwerpers gericht zijn op zijn strijd om zelfredzaamheid. Sommige hervertellingen manoeuvreren het overlevingsaspect van het boek in een pedagogische benadering.
Culturele impact in de antropologie
Als een van de eerste hoogtepunten van literatuur en realisme is Robinson Crusoe nog steeds overal in de moderne wereld. Gestrand zijn op een eiland, dat werd omgezet in ergens gestrand zijn, is nu een trope. Binnen deze clichématige setting pushen makers zichzelf om mensen voor te stellen in een onwaarschijnlijke situatie van leven of dood. Desalniettemin is er een reden waarom de Robinsonade tijdloos is gebleken. Het verhaal is van invloed op het produceren van een trend van realisme; de duizenden 'realistische' verhalen die er zijn, zijn indirect voortgekomen uit deze ene roman. Ondanks het racisme van het boek, is het genre beproefd en waar omdat het een held biedt die voor zijn leven moet vechten tegen de natuurkrachten. De Robinson Crusoës en hun echo's in de media raken aan de thema's individualiteit, isolement, fouten maken en ambitie. Het belangrijkste is dat de roman bespreekt wat het betekent om mens te zijn.
bronnen
http://academic.brooklyn.cuny.edu
